Εικόνες που δεν αφήνουν κανέναν αδιάφορο...Και όμως...Η λέξη Deleted τα λέει όλα...Εαν ο κρατικός μηχανισμός δεν επαγρυπνήσει και δεν κάνει αυτό για το οποίο υφίσταται,δηλαδή την δουλειά του, τότε θα έχουμε κάθε χρόνο καταστροφές...

Λίγοι αλλά με καρδιά...

Ποιος θα τολμούσε να κρίνει και να κατηγορήσει όλους όσους ρίχτηκαν στην μάχη με τις φλόγες;;;
Η απάντηση;;;
ΠΟΛΛΟΙ...
Ντροπή και αίσχος είναι οι σκεψεις που κάνω για όλους αυτούς τους αχάριστους...
Πυροσβέστες οικογενειάρχες έχασαν την ζωη τους δίνοντας μάχη επι σειρά ημερών με την πύρινη λαίλαπα...Και όμως...Ούτε ένα ευχαριστώ...
Τι και αν άνθρωποι με παιδιά άφηναν την τελευταία τους πνοή μέσα στις φλόγες υπερασπίζοντας αυτό που τους ανατέθηκε,δηλαδή η ζωή των συνανθρώπων τους και οι περιουσίες τους..
Εμείς είμασταν πάντα εκεί...Στην πρώτη γραμμή του κατηγορητηρίου υποστηρίζοντας ότι μας άφησαν στο έλεος του Θεού...
Κανέις δεν ρώτησε όμως αυτούς τους πυροσβέστες..
Πόσο καιρό έχετε να καθήσετε; (ΟΧΙ να κοιμηθείτε,απλά να ξεκουραστείτε)
Πόσο καιρό έχετε να δείτε την οικογένεια σας;
Πόσα ευχαριστώ ακούσατε;
Η απάντηση τους;;; Ένα βουβό βλέμμα...Ένα βλέμμα βουρκωμένο...Ένα σώμα ταλαιπωρημένο από την υπερπροσπάθεια...
Εμείς όμως εκεί...Να τους κατηγορούμε...Να τους κατηγορούμε για κάτι που εμείς οι ίδιοι οι ανθρωποι προκαλέσαμε...
Χαιρετίζω λοιπόν αυτό το μέρος των ανθρώπων που θυσίασαν και θυσιάστηκαν...Όχι γιατί αναγκάστηκαν αλλα γιατι το θεώρησαν χρέος τους...Όχι για να μην τους πούνε δειλούς, αλλά γιατί ήταν πραγματικόι ήρωες.
θα σας θυμόμαστε...Σαν ήρωες...

Στάχτες έτοιμες να μετατραπουν σε χρήματα για τους μεγαλοεπιχειρηματίες...

Αυτή είναι η αλήθεια...
Δεν το πιστεύουμε τώρα αλλά ο χρόνος έχει αποδείξει ότι σε αυτήν την χώρα δεν υπάρχουν ηθικές αξίες σε αυτούς που κυβερνούν...Δεν υπάρχουν ηθικές αξίες σε αυτούς που πατάνε επι πτωμάτων για να γεμίσει η τσέπη τους εις βάρος ανθρώπων που χάθηκαν τόσο άδικα...
Η Ελλάδα πάντα ήταν,είναι και θα είναι η χώρα όπου ο καθένας μπορεί να μεγαλουργήσει...Το θέμα είναι ότι ποτέ κανείς δεν θα είναι ικανός να τους σταματήσει.

Αναμνήσεις...

Διανύοντας τις πρώτες ημέρες του Οκτωβρίου και έχωντας νωπές τις αναμνήσεις μας απο το καταστροφικό καλοκαίρι που μας πέρασε παραθέτω τα εξής θέματα που σίγουρα προβλημάτισαν πολλούς συνανθρώπους μας.
Ας γυρίσουμε 2 μήνες πίσω και να θύμηθούν όσοι ξέχασαν και να μάθουν όσοι δεν ήταν σε θέση να δούνε.







Απερίγραπτα συναισθήματα...Λέξεις που μένουν στο μυαλό μας αλλά δεν μπορούμε να τις πούμε γνωρίζοντας ότι ο πόνος και η θλίψη είναι κάτι που θα μείνει στην ψυχή και σε μερικούς και στο σωμα δίχως να μπορεί να το αλλάξει καμία λέξη...